wić II
poruszać czymś w różne strony
z tyłu za charty Myśliwiec wpół schylony, na kolanie wsparty, Rurą ku niemu wije i już cyngla tyka (V) ów zodyjakowy Smok, długi i gruby, Który gwiaździste wije po niebie przeguby, Którego mylnie Wężem chrzczą astronomowie, Jest nie wężem, lecz rybą (VIII). Co indziej kitą wije, a sam indziej bieży? (VIII) Dyszą nad nim, ust jego tykają wąsami I czworgiem rąk wokoło wiją jak skrzydłami (IX) Chrzciciel schyla się, chwyta karabin za rurę I wijąc jak kropidłem, podnosi go w górę (IX)
Czlowiek i wszechswiat ↔ Apriori ↔ Ruch